Gdy światło przechodzi przez wąskie szczeliny lub w otoczeniu brzegów zasłon, występują bar­dzo wyraźne odstępstwa od prostoliniowości rozchodzenia się światła. W obrazie otrzyma­nym na ekranie ustawionym w pewnej odle­głości za szczeliną oświetloną przezpunkto­we źródło dostrzec możemy jasny obszar znacz­nie większych rozmiarów, niż oczekiwać by mo­żna na podstawie rozmiarów szczeliny i prostoliniowego rozchodzenia się światła. Grunt oświetlony jest tym szerszy, im szczelina jest węższa.Co więcej na ekranie zaobserwować mo­żemy strukturę polegającą na pojawieniu się (przy oświetleniu światłem jednobarwnym) pe­riodycznie rozłożonych różnic jasności. Zjawisko rozprzestrzeniania się światła oprócz obszar cienia geometrycznego nosi nazwę dyfrakcji, czyli ugięcia światła. Wystąpienie struktury jest rezultateminter­ferencji, czyli nakładania się wiązek świa­tła. Oba te zjawiska są charakterystyczne dla procesów falowych i stanowią doświadczalną bazę dla falowej teorii światła.

Zjawisko dyfrakcji znajduje swe wytłuma­czenie w stosującej się ogólnie do ruchu falo­wego zasadzie Huygensa. Według niej właściwie każdy punkt środowiska, do którego dochodzi fala, staje się źródłem elementarnej fali kuli­stej. Powierzchnie tych fal elementarnych na­kładają się,tworząc nową powierzchnię falową.

Pogląd o prostym nakładaniu się czołowych elementów fal cząstkowych zastąpił później A. J. Fresnel poglądem o interferencji fal do­chodzących do danego punktu przestrzeni ze wszystkich źródeł elementarnych. W ten sposób usunięto poważne trudności, jakie napotykała teoria Huygensa w jej pierwotnej formie.

Wąska szczelina liniowa wydziela z powierz­chni fali relatywnie niewielką liczbę źródeł elementarnych, a rezultatem nałożenia się fal przez nie wysianych jest fala o powierzchni czo­ła zbliżonej do walca, którego osią jest wspom­niana szczelina.

Zjawisko interferencji światła w najwyraź­niejszej i najprostszej formie można zaobserwo­wać w doświadczeniach T. Younga. Obser­wujemy tu wynik nałożenia się jednobarwnych wiązek światła, wychodzących z dwóch wą­skich, liniowych, równoległych szczelin, oświetlonych przezliniowe źródło światła.