Często się zdarza, że ludzie z wadami wzroku rezygnują z aktywności fizycznej, tłumacząc to niemożnością uprawiania sportu bez okularów. Niestety również dla dzieci i młodzieży, które tak bardzo potrzebują ruchu, problemy ze wzrokiem są często pretekstem do zwolnienia z lekcji WFu. Niesłusznie! Świetnym rozwiązaniem w takich sytuacjach jest stosowanie soczewek kontaktowych. Choć ich używanie do uprawiania sportu często początkowo wiąże się z obawami, łatwo można się przekonać, że mają lepsze zastosowanie u osób aktywnych fizycznie niż okulary. Ludzie często myślą, że szkła kontaktowe ograniczają sie do zmiany koloru oczu przez soczewki kolorowe - lecz są w błędzie. Nie dość, że np. soczewki toryczne korygują poważne wady wzroku, to również mogą być bardzo pomocne podczas uprawiania sportu. Zapewniają one lepsze widzenie oraz większą wygodę niż okulary. Nie przeszkadzają, poszerzają kąt widzenia i można je nosić pod kaskiem czy goglami narciarskimi. Dzięki nim można z powodzeniem uprawiać każdą dyscyplinę sportu. Nawet te sporty, których uprawianie jest męczące w okularach, czy wręcz niemożliwe, nie stanowią przy użyciu szkieł kontaktowych żadnego problemu. Trudno sobie przecież wyobrazić pływanie, jazdę na desce snowboard-owej w kasku czy grę w tenisa z okularami na nosie. Przy soczewkach kontaktowych to już nie problem. Najwygodniejsze zdecydowanie będą soczewki jednodniowe – nawet gdy je zgubimy, uszkodzimy – choć ciężko sobie wyobrazić, że w ogóle taka sytuacja mogłaby mieć miejsce, niewiele stracimy, bo i tak pod koniec dnia, wyrzucilibyśmy je. Nie są one więc w żadnym przypadku przeszkodą w uprawianiu sportu. Wręcz przeciwnie! Niech więc wada wzroku nie będzie dla Ciebie wymówką dla siedzenia przed telewizorem i rezygnacji z ulubionych sportów.

Jeżeli więc chcesz przestać nosić okulary i chcesz wybrać soczewki kontaktowe odpowiednie dla siebie zapraszamy do naszego sklepu online Lensbase.

Gdy światło przechodzi przez wąskie szczeliny lub w otoczeniu brzegów zasłon, występują bar­dzo wyraźne odstępstwa od prostoliniowości rozchodzenia się światła. W obrazie otrzyma­nym na ekranie ustawionym w pewnej odle­głości za szczeliną oświetloną przezpunkto­we źródło dostrzec możemy jasny obszar znacz­nie większych rozmiarów, niż oczekiwać by mo­żna na podstawie rozmiarów szczeliny i prostoliniowego rozchodzenia się światła. Grunt oświetlony jest tym szerszy, im szczelina jest węższa.Co więcej na ekranie zaobserwować mo­żemy strukturę polegającą na pojawieniu się (przy oświetleniu światłem jednobarwnym) pe­riodycznie rozłożonych różnic jasności. Zjawisko rozprzestrzeniania się światła oprócz obszar cienia geometrycznego nosi nazwę dyfrakcji, czyli ugięcia światła. Wystąpienie struktury jest rezultateminter­ferencji, czyli nakładania się wiązek świa­tła. Oba te zjawiska są charakterystyczne dla procesów falowych i stanowią doświadczalną bazę dla falowej teorii światła.

Zjawisko dyfrakcji znajduje swe wytłuma­czenie w stosującej się ogólnie do ruchu falo­wego zasadzie Huygensa. Według niej właściwie każdy punkt środowiska, do którego dochodzi fala, staje się źródłem elementarnej fali kuli­stej. Powierzchnie tych fal elementarnych na­kładają się,tworząc nową powierzchnię falową.

Pogląd o prostym nakładaniu się czołowych elementów fal cząstkowych zastąpił później A. J. Fresnel poglądem o interferencji fal do­chodzących do danego punktu przestrzeni ze wszystkich źródeł elementarnych. W ten sposób usunięto poważne trudności, jakie napotykała teoria Huygensa w jej pierwotnej formie.

Wąska szczelina liniowa wydziela z powierz­chni fali relatywnie niewielką liczbę źródeł elementarnych, a rezultatem nałożenia się fal przez nie wysianych jest fala o powierzchni czo­ła zbliżonej do walca, którego osią jest wspom­niana szczelina.

Zjawisko interferencji światła w najwyraź­niejszej i najprostszej formie można zaobserwo­wać w doświadczeniach T. Younga. Obser­wujemy tu wynik nałożenia się jednobarwnych wiązek światła, wychodzących z dwóch wą­skich, liniowych, równoległych szczelin, oświetlonych przezliniowe źródło światła.